Podczas obrad X Zjazdu Pedagogicznego chcielibyśmy zaprosić Państwa do dyskusji nad problemem, który wydaje nam się być efektem kryzysu zaufania, autonomii oraz wspólnoty. Jest nim ( Nie) bezpieczeństwo ontologiczne.
Bezpieczeństwo ontologiczne to przekonanie, że gdzieś wśród innych ludzi jestem u siebie, na swoim miejscu, że mogę się tam zadomowić, mogę zaufać otoczeniu (zarówno w wymiarze materialnym, jako miejscu oraz społecznym jako innym ludziom). Bezpieczeństwo ontologiczne to zgeneralizowane zaufanie do innych ludzi, do miejsc i zdarzeń. To poczucie, że bez groźnego ryzyka możemy realizować własne plany, własne potrzeby i oczekiwania. To także powtarzające się, przechowywane w pamięci rytuały i konwencje codzienności (A. Giddens), które poza pamięcią potrzebują materialnych i niematerialnych symboli.
Badania nad bezpieczeństwem ontologicznym osadzone są w kontekście formułowanych na gruncie socjologicznych, psychologicznych i pedagogicznych teorii dotyczących sposobów konstruowania (pracy nad) własnej tożsamości. Bezpieczeństwo ontologiczne jest jej warunkiem. Jest ono oparte między innymi na: intymnej więzi z drugim człowiekiem, tzw. „podstawowym zaufaniu”, powtarzalnych rytuałach i konwencjach codzienności. Tworzy się podczas relacji społecznych – w rodzinie, szkole, sferze publicznej, na rynku pracy. Buduje je narracja wspólnoty. Pytaniem, na które spróbujemy odpowiedzieć będzie pytanie o to, co uniemożliwia bądź utrudnia nam dzisiaj uzyskanie tego ontologicznego bezpieczeństwa? Nasze poszukiwania odnosić się mogą do przeszłych znaczeń (tradycja, pamięć wspólnoty, orientacja temporalna skierowana na przeszłość, znaczenie i stosunek do historii), do współczesnych praktyk i zachowań, czyli temporalnej orientacji skierowanej na teraźniejszość oraz do uniwersalnych symboli, których zbiorem jest kultura i na których budujemy nasze wspólnotowe i indywidualne wyobrażenia przyszłości. Co w tych trzech porządkach czasu buduje nasze poczucie bezpieczeństwa, czemu ufamy? Co w tych trzech porządkach czasu subiektywnie traktujemy jako zagrożenie, co jest barierą, co przeszkadza w osiągnięciu bezpieczeństwa ontologicznego? To pytania, które stawiamy przed uczestnikami tego Sympozjum. Tytułowe sformułowanie ( Nie) bezpieczeństwo ontologiczne akcentuje z jednej strony potrzebę bezpieczeństwa we wszystkich wymiarach naszego funkcjonowania, z drugiej zaś strony powszechne jej zagrożenia czy deprywacje.
Pytamy więc o:
- (Nie)Bezpieczną rodzinę
- ( Nie)Bezpieczną szkołę
- ( Nie) Bezpieczne państwo
- ( Nie) Bezpieczną sferę publiczną
- ( Nie) Bezpieczne media
- (Nie) Bezpieczny rynek pracy, idei, towarów i usług
- (Nie) Bezpieczne relacje społeczne
- (Nie) Bezpieczne narracje
- ( Nie) Bezpieczną kulturę
W każdym z tych obszarów pragniemy odnieść się do trzech perspektyw czasowych: przeszłości- teraźniejszości oraz przyszłości. Chcemy pokazać zagrożenia, problemy, ich konsekwencje oraz możliwości ich rozwiązania. Organizatorzy to : Akademia WSB w Dąbrowie Górniczej, Uniwersytet Zielonogórski, Uniwersytet Opolski, Uniwersytet Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie, Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach.
Do udziału w debacie zapraszają;
Prof. dr hab. Mirosława Nowak-Dziemianowicz UO, Akademia WSB
Prof. dr hab. Ryszard Bera UMCS Lublin
Prof.dr hab.Jolanta Szempruch
Dr hab. Janusz Morbitzer Prof. Akademii WSB
Dr hab. Marek Walancik Prof. Akademii WSB
Dr hab. Agnieszka Stopińska- Pająk Prof. Akademii WSB
Dr hab.Eunika Baron-Polańczyk prof. UZ
Dr hab. Ewa Pasterniak-Kobyłecka, prof. UZ
Dr hab. Inetta Nowosad Prof.UZ
Zgłoszenia prosimy przesyłać na adres : mirka.dziemianowicz@poczta.fm ( tel: 695669201)
Chcielibyśmy aby nasze obrady odbywały się równolegle do obrad Sekcji Tematycznych
